TEKST ELLIS ELLENBROEK

‘In september ben ik als juf begonnen op een school in Amsterdam. Ik sta tweeënhalve dag voor de kleutergroepen 1 en 2. Daarnaast heb ik elke week een zelfstudiedag en een dag college op de Hogeschool van Amsterdam, om mijn pabodiploma als zij-instromer te halen. Deze ommezwaai voelt als een opluchting. Maar er komt wel heel wat kijken bij zo’n overstap naar het onderwijs. Ik moest eerst slagen voor een geschiktheidsonderzoek. Daarvoor heb ik vorig jaar vier maanden stage gelopen op een andere school. En ik moest ook de WISCAT doen, een behoorlijk zware rekentest waar ik nog hard voor heb moeten studeren.
Van rechten studeren ging mijn hart niet sneller kloppen. De master in Schotland was leuker, ik leerde er dat als de financiële wereld goed functioneert, dat goed is voor de hele maatschappij. Daar wilde ik aan bijdragen! Ik heb daarna vijf jaar bij de Autoriteit Financiële Markten gewerkt, interessant en complex werk. Toch ging het vuurtje niet echt branden. De hele dag achter de laptop. Ik dacht steeds: Wanneer wen ik daar nou aan? Of een jaar met bloed, zweet en tranen met het team aan een strategie werken, die daarna ergens in een la belandt om stof te happen. De consultancy leek me concreter, ik stapte over naar PwC. Ik kwam in een geweldig team terecht, kreeg veel kansen, voelde mij gewaardeerd. Toch bleven ook hier de twijfels.
Toen ik moeder werd begon ik steeds kritischer te kijken naar waar ik mijn tijd en energie aan wilde geven. Het vraagstuk werd daarmee urgenter: Als ik nog een andere kant op wilde gaan was dit het moment.
Ik wist wat het niet moest zijn, maar wat wel? Het was mijn vriend die zei: Als ik jou was zou ik toch nog eens nadenken over het onderwijs. Onderwijs associeerde ik altijd met voortgezet onderwijs, dus een specifiek vak doceren en werken met pubers. Dat leek mij niets. Maar als juf pogen een positieve bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van jongere kinderen lijkt mij juist geweldig. En het is overduidelijk werk dat ertoe doet. Dat ik er niet eerder aan gedacht heb.’

‘Het eerste half jaar in Groningen heb ik geen punten gehaald. Ik dacht dat het aan de studie lag, dat rechten niks voor mij was. Mijn ouders praatten dat uit mijn hoofd.Arbeidsrecht begon ik pas in mijn master interessant te vinden. Ik werd toegelaten tot een business course bij Baker McKenzie, waarbij je als student een paar dagen meeloopt en een fictieve casus uitwerkt. Uiteindelijk solliciteerde ik met succes op een baan als arbeidsrecht-advocaat bij Baker McKenzie, nadat ik er ook mijn scriptie had geschreven.
We zijn een internationaal advocatenkantoor, met name voor multinationals. We adviseren hen bij fusies en overnames, reorganisaties en ondernemingsraadzaken. Als arbeidsrechtadvocaat krijg ik van cliënten ook steeds vaker zaken die over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer gaan. Ik heb de rechtbank nog niet zo vaak vanbinnen gezien, we proberen eigenlijk altijd deals te sluiten. Dat is voor alle partijen beter.
Dat ik al bijna negen jaar bij Baker McKenzie zit, geeft wel aan met hoeveel plezier ik hier werk.
Mijn vader is ook advocaat geweest. Als ik bij mijn ouders ben en ik moet nog wat werken, heeft mijn moeder weleens flashbacks van toen mijn vader in de advocatuur zat en alsmaar met werk bezig was. Dat hoort bij de advocatuur, je laat niet jouw eigen agenda prevaleren. Onze cliënten zijn onze prioriteit. Ze betalen veel voor onze diensten, daar mogen ze ook iets voor terug verwachten. 
De Zuidas representeert niet de rest van Nederland. Het is een zakelijke bubbel. Tussen die hoge kantoortorens zou je bijna vergeten dat er mensen zijn die het minder hebben. Ik miste die feeling met de maatschappij wel, dus toen hier iemand van de organisatie Big Friends op kantoor kwam voor een donatie, heb ik mij aangemeld als vrijwilliger. Big Friends linkt mentoren aan een kind dat wat meer aandacht kan gebruiken. Sinds een jaar ben ik mentor van Fatima van negen. Ik doe elke week iets leuks met haar. Ik neem haar bijvoorbeeld mee naar Het Concertgebouw, of we gaan een freakshake drinken. Ze komt ook weleens bij ons thuis. Mijn dochter van vier vindt Fatima supercool want Fatima kent de Kinderen voor Kinderendansjes uit haar hoofd.’

ALUMNI ACHTERAF

JACOBIEN SCHUT (34)

STUDIE > rechten van tot 2009-2013 (ba), ma internationaal economisch recht in Edingburgh (2014)
IS > basisschooljuf in opleiding HUISHOUDEN > met Maurits Schönfeld (41), directeur Uber Noord-Europa; Loek (3) en Okke (bijna 2) HUIS > vrijstaand met uitzicht op natuurgebied, in Landsmeer INKOMEN > 0,6 fte op basis van 4573 euro bruto fulltime (naar laatstverdiende loon PwC ingeschaald)

EMMA GLAZENER (34)

STUDIE > 2009-2015 (ba en ma), wijsbegeerte van een bepaald wetenschapsgebied 2011-2013 (ba)
IS > arbeidsrechtadvocaat bij Baker McKenzie in Amsterdam HUISHOUDEN > met Diederik von Devivere (34), RUG-alumnus economie, financieel manager Uber; dochter Philippa (4) HUIS > nieuwbouw rijtjeshuis Amsterdam-Noord INKOMEN > privé

Arbeidsadvocaat Emma vindt al negen jaar professionele uitdagingen
op een groot internationaal kantoor op de hoofdstedelijke Zuidas.
Jaargenoot Jacobien vond haar draai niet in het juridisch metier en
staat nu als juf voor een kleuterklas.

‘Het eerste half jaar in Groningen heb ik geen punten gehaald. Ik dacht dat het aan de studie lag, dat rechten niks voor mij was. Mijn ouders praatten dat uit mijn hoofd.Arbeidsrecht begon ik pas in mijn master interessant te vinden. Ik werd toegelaten tot een business course bij Baker McKenzie, waarbij je als student een paar dagen meeloopt en een fictieve casus uitwerkt. Uiteindelijk solliciteerde ik met succes op een baan als arbeidsrecht-advocaat bij Baker McKenzie, nadat ik er ook mijn scriptie had geschreven.
We zijn een internationaal advocatenkantoor, met name voor multinationals. We adviseren hen bij fusies en overnames, reorganisaties en ondernemingsraadzaken. Als arbeidsrechtadvocaat krijg ik van cliënten ook steeds vaker zaken die over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer gaan. Ik heb de rechtbank nog niet zo vaak vanbinnen gezien, we proberen eigenlijk altijd deals te sluiten. Dat is voor alle partijen beter.
Dat ik al bijna negen jaar bij Baker McKenzie zit, geeft wel aan met hoeveel plezier ik hier werk.
Mijn vader is ook advocaat geweest. Als ik bij mijn ouders ben en ik moet nog wat werken, heeft mijn moeder weleens flashbacks van toen mijn vader in de advocatuur zat en alsmaar met werk bezig was. Dat hoort bij de advocatuur, je laat niet jouw eigen agenda prevaleren. Onze cliënten zijn onze prioriteit. Ze betalen veel voor onze diensten, daar mogen ze ook iets voor terug verwachten. 
De Zuidas representeert niet de rest van Nederland. Het is een zakelijke bubbel. Tussen die hoge kantoortorens zou je bijna vergeten dat er mensen zijn die het minder hebben. Ik miste die feeling met de maatschappij wel, dus toen hier iemand van de organisatie Big Friends op kantoor kwam voor een donatie, heb ik mij aangemeld als vrijwilliger. Big Friends linkt mentoren aan een kind dat wat meer aandacht kan gebruiken. Sinds een jaar ben ik mentor van Fatima van negen. Ik doe elke week iets leuks met haar. Ik neem haar bijvoorbeeld mee naar Het Concertgebouw, of we gaan een freakshake drinken. Ze komt ook weleens bij ons thuis. Mijn dochter van vier vindt Fatima supercool want Fatima kent de Kinderen voor Kinderendansjes uit haar hoofd.’

‘In september ben ik als juf begonnen op een school in Amsterdam. Ik sta tweeënhalve dag voor de kleutergroepen 1 en 2. Daarnaast heb ik elke week een zelfstudiedag en een dag college op de Hogeschool van Amsterdam, om mijn pabodiploma als zij-instromer te halen. Deze ommezwaai voelt als een opluchting. Maar er komt wel heel wat kijken bij zo’n overstap naar het onderwijs. Ik moest eerst slagen voor een geschiktheidsonderzoek. Daarvoor heb ik vorig jaar vier maanden stage gelopen op een andere school. En ik moest ook de WISCAT doen, een behoorlijk zware rekentest waar ik nog hard voor heb moeten studeren.
Van rechten studeren ging mijn hart niet sneller kloppen. De master in Schotland was leuker, ik leerde er dat als de financiële wereld goed functioneert, dat goed is voor de hele maatschappij. Daar wilde ik aan bijdragen! Ik heb daarna vijf jaar bij de Autoriteit Financiële Markten gewerkt, interessant en complex werk. Toch ging het vuurtje niet echt branden. De hele dag achter de laptop. Ik dacht steeds: Wanneer wen ik daar nou aan? Of een jaar met bloed, zweet en tranen met het team aan een strategie werken, die daarna ergens in een la belandt om stof te happen. De consultancy leek me concreter, ik stapte over naar PwC. Ik kwam in een geweldig team terecht, kreeg veel kansen, voelde mij gewaardeerd. Toch bleven ook hier de twijfels.
Toen ik moeder werd begon ik steeds kritischer te kijken naar waar ik mijn tijd en energie aan wilde geven. Het vraagstuk werd daarmee urgenter: Als ik nog een andere kant op wilde gaan was dit het moment.
Ik wist wat het niet moest zijn, maar wat wel? Het was mijn vriend die zei: Als ik jou was zou ik toch nog eens nadenken over het onderwijs. Onderwijs associeerde ik altijd met voortgezet onderwijs, dus een specifiek vak doceren en werken met pubers. Dat leek mij niets. Maar als juf pogen een positieve bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van jongere kinderen lijkt mij juist geweldig. En het is overduidelijk werk dat ertoe doet. Dat ik er niet eerder aan gedacht heb.’

EMMA GLAZENER (34)

STUDIE > 2009-2015 (ba en ma), wijsbegeerte van een bepaald wetenschapsgebied 2011-2013 (ba)
IS > arbeidsrechtadvocaat bij Baker McKenzie in Amsterdam HUISHOUDEN > met Diederik von Devivere (34), RUG-alumnus economie, financieel manager Uber; dochter Philippa (4) HUIS > nieuwbouw rijtjeshuis Amsterdam-Noord INKOMEN > privé

JACOBIEN SCHUT (34)

STUDIE > rechten van tot 2009-2013 (ba), ma internationaal economisch recht in Edingburgh (2014)
IS > basisschooljuf in opleiding HUISHOUDEN > met Maurits Schönfeld (41), directeur Uber Noord-Europa; Loek (3) en Okke (bijna 2) HUIS > vrijstaand met uitzicht op natuurgebied, in Landsmeer INKOMEN > 0,6 fte op basis van 4573 euro bruto fulltime (naar laatstverdiende loon PwC ingeschaald)

Arbeidsadvocaat Emma vindt al negen jaar professionele uitdagingen
op een groot internationaal kantoor op de hoofdstedelijke Zuidas.
Jaargenoot Jacobien vond haar draai niet in het juridisch metier en
staat nu als juf voor een kleuterklas.

TEKST ELLIS ELLENBROEK

ALUMNI ACHTERAF