LEVI & ANDREI

ALUMNI VERLIEFD

LEESTIJD: 3 MINUTEN

Ook je hart verloren tijdens de studie en nog altijd samen met je RUG-liefde? Vinden jullie het beiden leuk geïnterviewd te worden voor deze rubriek? Tips zijn welkom op redactieB5@rug.nl.

Bobby PrangerMedische Wetenschappen
Men moat net alles sizze wat men wit, mar wol alles witte wat men seit. (Friese wijsheid)

STELLING

Relatie sinds 20 mei 2022

&

LEVI BERNÁTH (25)

uit Slowakije, kwam in 2019 naar Groningen voor
bachelor psychologie, deed master in Utrecht en zoekt
nu stageplek; vorig studiejaar voorzitter van Ganymedes, studentenvereniging LHBTI+; bijbaan als keukenhulp in Koreaans restaurant Groningen

ANDREI DUMITRIU (23)

uit Roemenië, kwam in 2019 naar Groningen voor
bachelor computing science, nu bezig met master;
vorig jaar bestuurslid van Ganymedes, studentenvereniging LHBTI+; bijbaan als programmeur bij Belsimpel

‘De eerste twee jaar in Groningen durfde ik niet bij Ganymedes
te gaan. Ik was open over mijn homoseksualiteit, maar bang
dat ik niet gay genoeg was en dat de gemeenschap me niet zou accepteren. Ik ben bijvoorbeeld geen feminiene man met
make-up en zo. In 2021 schreef ik me in en werd meteen vertrouwenspersoon. Dat sloot mooi aan bij mijn studie psychologie. Maar ik deed dan wel commissiewerk, naar activiteiten ging ik nog altijd niet.
Uiteindelijk trok ik de stoute schoenen aan en meldde me aan voor de jaarlijkse buitenlandtrip, in mei 2022 naar Parijs.
We vertrokken met de trein vanaf Groningen Hoofdstation, om vier uur in de morgen of zo. Iedereen kende elkaar. Andrei was er ook. In de Thalys ging ik naast hem zitten en praatten we over superheldenfilms. In het hotel bleek van alle deelnemers uitgerekend Andrei’s ex-vriend mijn kamergenoot.
Ik vond Andrei knap. Bruine ogen, mooi haar. De tweede avond sleepte ik hem in een gayclub de dansvloer op. Ik zei tegen mezelf: Deze jongen moet ik hebben!
Op de terugweg hielden we elkaars hand vast in de trein.
In Groningen ging de Meikermis van start. Daar heb ik een plucheknuffel uit de grijpautomaat gehaald voor Andrei. Op
20 mei kregen we officieel verkering.
Andrei is gepassioneerd in wat hij doet. Hij is creatief, fantasierijk en meelevend. Hij helpt mij met mijn zelfbeeld-issues. Ik kamp met angsten, bijvoorbeeld over mijn uiterlijk. Ik ben vroeger gepest met mijn gewicht. Andrei moedigt mij ook aan niet bij de pakken neer te gaan zitten, nu ik een stageplaats zoek. Ik zoek een Engelstalige stage en die liggen in de klinische psychologie niet voor het oprapen.
Hij heeft een hele verzameling Funko Pops. Superschattig. Ik spaar ze nu ook. Samen hebben we er iets van zestig. We doen veel videogames en houden bordspelavonden met vrienden. Ik kook dan voor iedereen. Typische Hongaarse gerechten. Ik kom uit Slowakije maar hoor daar bij een Hongaarse minderheid.
We hebben dezelfde armbanden. Die hebben we gekregen van mijn ouders. Zij staan erg achter ons.’

‘De trein naar Amsterdam had technische problemen, toen we in mei 2022 met onze vereniging Ganymedes naar Parijs gingen. In Hoogeveen moesten we eruit en wachten op een andere. In de nieuwe trein kwam ik tegenover Levi te zitten. Ik had hem nog nooit gezien. Ik nam geen notie van hem, het was vroeg en ik was nog half in slaap. In de Thalys zat ik naast hem en raakten we aan de praat. Daarna bleven we bij elkaar in de buurt. Ik vond hem aantrekkelijk maar wist niet of ik iets met hem wilde. Toen hij mij ten dans vroeg in een Parijse club, wist ik dat ik speciaal voor hem was. Toen raakte ik meer geïnteresseerd in hem.
Hij is mijn tweede vriend, pas in Nederland ging ik met jongens daten. Op de middelbare school in Boekarest datete ik met meisjes, dat vond ik vaak ingewikkeld in de communicatie. Met jongens kun je heel direct zijn.
Mijn coming-out was naar. Ik had voor het eerst een relatie met een jongen, ik was van plan face to face tegen mijn ouders te zeggen dat ik bi ben. Maar ik was zo opgetogen dat ik het vertelde tijdens een videogesprek. Ik dacht dat ze happy voor me zouden zijn. Maar ze waren geschokt. Heel pijnlijk. Niemand van ons heeft die nacht goed geslapen. Het blijft een teer punt. Mijn moeder zegt dat ze het niet kan begrijpen.
Levi hield vroeger van Lego. Omdat hij niemand had om de hobby mee te delen, hield hij ermee op. Op zijn verjaardag gaf ik hem een Lego Star Wars set. Nu legoën we samen.
We plagen elkaar, spelen samen games, en zijn eigenlijk nog steeds twee kleine kinderen. Soms word ik wel eens moe van Levi zijn besluiteloosheid. Eten we ergens, vraagt hij mij: Andrei, wat moet ik nou kiezen, gerecht a of b? Toen we gingen samenwonen wilde hij dat ik koos of we de afvalbak links onder het aanrecht zouden zetten en de bak voor de lege flessen rechts, of net andersom. Het maakte mij werkelijk niets uit. Uiteindelijk bleek het maar op een manier te kunnen, vanwege de afvoerpijp. Om zulke dingen kunnen we gelukkig ook lachen.’

TEKST: ELLIS ELLENBROEK

ALUMNI VERLIEFD

LEESTIJD: 3 MINUTEN

LEVI & ANDREI

Nikki Kolman, Medische Wetenschappen
‘Iedereen gelooft dat talent hebben een kwestie van geluk is; maar niemand denkt dat geluk een kwestie van talent kan zijn.’ (Jacinto Benavente)

STELLING

LEVI BERNÁTH:

‘De eerste twee jaar in Groningen durfde ik niet bij Ganymedes te gaan. Ik was open over mijn homoseksualiteit, maar bang
dat ik niet gay genoeg was en dat de gemeenschap me niet zou accepteren. Ik ben bijvoorbeeld geen feminiene man met
make-up en zo. In 2021 schreef ik me in en werd meteen vertrouwenspersoon. Dat sloot mooi aan bij mijn studie psychologie. Maar ik deed dan wel commissiewerk, naar activiteiten ging ik nog altijd niet.
Uiteindelijk trok ik de stoute schoenen aan en meldde me aan voor de jaarlijkse buitenlandtrip, in mei 2022 naar Parijs.
We vertrokken met de trein vanaf Groningen Hoofdstation, om vier uur in de morgen of zo. Iedereen kende elkaar. Andrei was er ook. In de Thalys ging ik naast hem zitten en praatten we over superheldenfilms. In het hotel bleek van alle deelnemers uitgerekend Andrei’s ex-vriend mijn kamergenoot.
Ik vond Andrei knap. Bruine ogen, mooi haar. De tweede avond sleepte ik hem in een gayclub de dansvloer op. Ik zei tegen mezelf: Deze jongen moet ik hebben!
Op de terugweg hielden we elkaars hand vast in de trein.
In Groningen ging de Meikermis van start. Daar heb ik een plucheknuffel uit de grijpautomaat gehaald voor Andrei. Op
20 mei kregen we officieel verkering.
Andrei is gepassioneerd in wat hij doet. Hij is creatief, fantasierijk en meelevend. Hij helpt mij met mijn zelfbeeld-issues. Ik kamp met angsten, bijvoorbeeld over mijn uiterlijk. Ik ben vroeger gepest met mijn gewicht. Andrei moedigt mij ook aan niet bij de pakken neer te gaan zitten, nu ik een stageplaats zoek. Ik zoek een Engelstalige stage en die liggen in de klinische psychologie niet voor het oprapen.
Hij heeft een hele verzameling Funko Pops. Superschattig. Ik spaar ze nu ook. Samen hebben we er iets van zestig. We doen veel videogames en houden bordspelavonden met vrienden. Ik kook dan voor iedereen. Typische Hongaarse gerechten. Ik kom uit Slowakije maar hoor daar bij een Hongaarse minderheid.
We hebben dezelfde armbanden. Die hebben we gekregen van mijn ouders. Zij staan erg achter ons.’

ANDREI DUMITRIU:

‘De trein naar Amsterdam had technische problemen, toen we in mei 2022 met onze vereniging Ganymedes naar Parijs gingen. In Hoogeveen moesten we eruit en wachten op een andere. In de nieuwe trein kwam ik tegenover Levi te zitten. Ik had hem nog nooit gezien. Ik nam geen notie van hem, het was vroeg en ik was nog half in slaap. In de Thalys zat ik naast hem en raakten we aan de praat. Daarna bleven we bij elkaar in de buurt. Ik vond hem aantrekkelijk maar wist niet of ik iets met hem wilde. Toen hij mij ten dans vroeg in een Parijse club, wist ik dat ik speciaal voor hem was. Toen raakte ik meer geïnteresseerd in hem.
Hij is mijn tweede vriend, pas in Nederland ging ik met jongens daten. Op de middelbare school in Boekarest datete ik met meisjes, dat vond ik vaak ingewikkeld in de communicatie. Met jongens kun je heel direct zijn.
Mijn coming-out was naar. Ik had voor het eerst een relatie met een jongen, ik was van plan face to face tegen mijn ouders te zeggen dat ik bi ben. Maar ik was zo opgetogen dat ik het vertelde tijdens een videogesprek. Ik dacht dat ze happy voor me zouden zijn. Maar ze waren geschokt. Heel pijnlijk. Niemand van ons heeft die nacht goed geslapen. Het blijft een teer punt. Mijn moeder zegt dat ze het niet kan begrijpen.
Levi hield vroeger van Lego. Omdat hij niemand had om de hobby mee te delen, hield hij ermee op. Op zijn verjaardag gaf ik hem een Lego Star Wars set. Nu legoën we samen.
We plagen elkaar, spelen samen games, en zijn eigenlijk nog steeds twee kleine kinderen. Soms word ik wel eens moe van Levi zijn besluiteloosheid. Eten we ergens, vraagt hij mij: Andrei, wat moet ik nou kiezen, gerecht a of b? Toen we gingen samenwonen wilde hij dat ik koos of we de afvalbak links onder het aanrecht zouden zetten en de bak voor de lege flessen rechts, of net andersom. Het maakte mij werkelijk niets uit. Uiteindelijk bleek het maar op een manier te kunnen, vanwege de afvoerpijp. Om zulke dingen kunnen we gelukkig ook lachen.’

Relatie sinds 20 mei 2022

&

LEVI BERNÁTH (25)

uit Slowakije, kwam in 2019 naar Groningen voor bachelor psychologie, deed master in Utrecht en zoekt nu stageplek; vorig studiejaar voorzitter van Ganymedes, studentenvereniging LHBTI+; bijbaan als keukenhulp in Koreaans restaurant Groningen

ANDREI DUMITRIU (23)

uit Roemenië, kwam in 2019 naar Groningen voor bachelor computing science, nu bezig met master; vorig jaar bestuurslid van Ganymedes, studentenvereniging LHBTI+; bijbaan als programmeur bij Belsimpel

Ook je hart verloren tijdens de studie en nog altijd samen met je RUG-liefde? Vinden jullie het beiden leuk geïnterviewd te worden voor deze rubriek? Tips zijn welkom op redactieB5@rug.nl.

TEKST: ELLIS ELLENBROEK