FOTO: HENK VEENSTRA
THOMAS SPEKSCHOOR
volwassen geworden’
FOTO: STEFAN HEIJENDAEL
AIN WONDRE STAD
TEKST ELLIS ELLENBROEK
Thomas Spekschoor (42),
verslaggever klimaat bij NOS, eerder voor die omroep
EU-verslaggever in Brussel en binnenland-verslaggever;
studeerde geschiedenis en journalistiek aan de RUG van
2002 tot 2008, waarvan één jaar in Frankrijk
Speciale plek
Helper Weststraat 2a
Groningen. Universiteit.
Maar ook talloze straten, huizen, bruggen,
pleinen waar herinneringen liggen.
Bekende oud-RUG-studenten vertellen over
hun speciale plek.
‘Ik kon geen kamer vinden en ben drie maanden op en neer gereisd tussen de Achterhoek en Groningen. Twee uur en drie kwartier heen, twee uur en drie kwartier terug. Dat was zo vermoeiend dat ik op het laatst in de trein in slaap viel en op Rotterdam, het eindstation, wakker werd gemaakt. Ik had in Zwolle moeten overstappen.
Uiteindelijk vond ik iets in Helpman. Een dorpsgenoot uit Lichtenvoorde stopte met de studie en ik kon zijn kamer overnemen. Zes vierkante meter, een bed, een kast en een straalkacheltje. Maar ik had iets! Later ben ik in datzelfde huis naar een grotere kamer gegaan.
Het was een heel anoniem huis. Er was haast geen onderling contact. Een meisje kwam amper haar kamer uit. Het hele aanrecht stond altijd vol met afwas van haar. Echt om te janken. Op een dag heb ik met een huisgenoot alles afgewassen. Een nieuwe start. Het zou daarna vast beter gaan, dachten wij. Maar het ging niet beter, het begon gewoon opnieuw! We besloten haar vieze spullen in een grote kartonnen doos te zetten, voor haar deur. Zij zette alles met doos en al weer op het aanrecht. Een permanente strijd zonder woorden. Ik durfde toen nog niet met mijn vuist op tafel te slaan. Als ik al wat heb gezegd was het in de trant van: “Zou je asjeblieft een keertje willen afwassen als je eens tijd hebt?”
Toen het meisje wegging liet ze 65 vuilniszakken achter op een balkonnetje. Ik weet het nog zo precies, omdat de ondergrondse containers net waren gekomen. Ik gooide alle zakken in de container. Daarop kreeg ik een brief van de gemeente dat zoveel zakken achter elkaar niet de bedoeling was.
In dat huis heb ik ook nog bezoek gehad van de deurwaarder. Ik had verzuimd gemeentebelastingen te betalen. Wist ik veel. Daar had ik in mijn 19-jarige leven nog nooit mee te maken gehad. Luiheid en uitstelgedrag waren het ook.
Mijn ouders waren nogal bezorgd toen ik op kamers ging: Zou ik ongezond gaan eten? Ging ik niet te veel geld uitgeven? Allemaal gedaan. Hoort erbij. In Helpman ben ik volwassen geworden.’
THOMAS SPEKSCHOOR
FOTO: HENK VEENSTRA
FOTO: STEFAN HEIJENDAEL
AIN WONDRE STAD
Groningen. Universiteit.
Maar ook talloze straten, huizen, bruggen,
pleinen waar herinneringen liggen.
Bekende oud-RUG-studenten vertellen over
hun speciale plek.
‘Ik kon geen kamer vinden en ben drie maanden op en neer gereisd tussen de Achterhoek en Groningen. Twee uur en drie kwartier heen, twee uur en drie kwartier terug. Dat was zo vermoeiend dat ik op het laatst in de trein in slaap viel en op Rotterdam, het eindstation, wakker werd gemaakt. Ik had in Zwolle moeten overstappen.
Uiteindelijk vond ik iets in Helpman. Een dorpsgenoot uit Lichtenvoorde stopte met de studie en ik kon zijn kamer overnemen. Zes vierkante meter, een bed, een kast en een straalkacheltje. Maar ik had iets! Later ben ik in datzelfde huis naar een grotere kamer gegaan.
Het was een heel anoniem huis. Er was haast geen onderling contact. Een meisje kwam amper haar kamer uit. Het hele aanrecht stond altijd vol met afwas van haar. Echt om te janken. Op een dag heb ik met een huisgenoot alles afgewassen. Een nieuwe start. Het zou daarna vast beter gaan, dachten wij. Maar het ging niet beter, het begon gewoon opnieuw! We besloten haar vieze spullen in een grote kartonnen doos te zetten, voor haar deur. Zij zette alles met doos en al weer op het aanrecht. Een permanente strijd zonder woorden. Ik durfde toen nog niet met mijn vuist op tafel te slaan. Als ik al wat heb gezegd was het in de trant van: “Zou je asjeblieft een keertje willen afwassen als je eens tijd hebt?”
Toen het meisje wegging liet ze 65 vuilnis-zakken achter op een balkonnetje. Ik weet het nog zo precies, omdat de ondergrondse containers net waren gekomen. Ik gooide alle zakken in de container. Daarop kreeg ik een brief van de gemeente dat zoveel zakken achter elkaar niet de bedoeling was.
In dat huis heb ik ook nog bezoek gehad van de deurwaarder. Ik had verzuimd gemeente-belastingen te betalen. Wist ik veel. Daar had ik in mijn 19-jarige leven nog nooit mee te maken gehad. Luiheid en uitstelgedrag waren het ook.
Mijn ouders waren nogal bezorgd toen ik op kamers ging: Zou ik ongezond gaan eten? Ging ik niet te veel geld uitgeven? Allemaal gedaan. Hoort erbij. In Helpman ben ik volwassen geworden.’
Thomas Spekschoor (42),
verslaggever klimaat bij NOS, eerder voor die omroep EU-verslaggever in Brussel en binnenlandverslaggever; studeerde geschiedenis en journalistiek aan de RUG van 2002 tot 2008, waarvan één jaar in Frankrijk
Speciale plek
Helper Weststraat 2a
TEKST ELLIS ELLENBROEK