TEKST ELLIS ELLENBROEK

‘Ik ben zeven jaar jeugdarts geweest bij GGD Fryslân.
In 2018 viel ik uit met een burn-out. Ik begon met
re-integreren tijdens corona, een gekke tijd om het werk weer op te pakken. Ik was nog niet zover de geneeskunde vaarwel te zeggen, dus ik heb nog een poosje bij de afdeling Milieu en Gezondheid gezeten. Eind 2021 kreeg mijn partner, die docent en onderzoeker biologie is, een baan in Enschede. Dat was voor mij het moment het roer om te gooien.
Het was een eer om dokter te zijn. Maar mijn droom is het nooit geweest. Ik wilde Frans studeren. Maar tijdens mijn middelbare school werd mijn moeder ziek en overleed. In die periode had ik niet het vertrouwen om te kiezen voor een studie met een onduidelijk toekomstperspectief. Ik kom uit een familie van artsen en tandartsen en zo werd het geneeskunde.
Toen ik stopte als arts lag alles open. Het had alle kanten op kunnen gaan. Na loopbaancoaching besloot ik de boekhandel te proberen. Bij Broekhuis in Enschede hadden ze iemand nodig. Ik kreeg een nul-urencontract, dat vond ik prima, ik wilde vooral eerst binnenkomen. Ik heb veel geluk gehad dat ik het werd. Wekelijks krijgen ze meerdere sollicitaties binnen. Ik was met mijn achtergrond zeker geen vanzelfsprekende kandidaat.
Na anderhalf jaar kon ik mijn boeltje weer pakken, mijn vriend veranderde opnieuw van baan. Heel jammer dat ik afscheid moest nemen van Broekhuis, maar wel fijn dat ik via hen terecht kon in een boekenzaak in Den Bosch. Ik handel grote bestellingen af en doe voor de rest verkoop. Ik sta op non-fictie. Op termijn ga ik ook wat inkoop doen.
Het is leuk om met mensen te werken die van boeken houden. En ik houd ook van het fysieke, in beweging zijn. De rust om langere tijd achter een computer te werken heb ik niet. Niet meer of nooit gehad.
28 uur per week laat genoeg tijd over om zelf te lezen. Ik heb het meegekregen. Mijn moeder las heel veel. Bij mij raakte het tijdens de studie op de achtergrond, nu is het weer helemaal terug.’

‘In het tweede jaar in Groningen wist ik dat ik neonatoloog wilde worden. Fascinerend hoe je in veel gevallen een positieve invloed kunt hebben op een leventje dat op de intensive care begint. Het technische stuk vind ik een van de mooie dingen aan het vak. Er zijn nogal wat handelingen bij. Ik ben geen typische polikliniek-dokter die om de twintig minuten een andere patiënt ziet vanachter het bureau.
Twintig jaar heb ik er, met onderbrekingen, over gedaan mijn droom te bereiken. Sinds januari ben ik kinderarts-neonatoloog. En op zoek naar een baan.
Mijn man is diplomaat en sinds afgelopen zomer werkzaam bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de EU in Brussel. Ik zat in de slotfase van mijn subspecialisatie die ik volgde in het UMC in Amsterdam. Voor de laatste vier maanden van het traject kon ik terecht in het UZ van Brussel. Maar daar hadden ze geen extra persoon nodig voor een staffunctie. In Brussel zijn nog vijf andere ziekenhuizen met een neonatale intensive care-unit, allemaal Franstalig. Ik probeer nu – zwanger van onze derde – mijn Frans op te vijzelen.
Tot nu toe volg ik mijn man met wie ik samen ben sinds de middelbare school. Ik ging mee naar India toen hij twee jaar op de ambassade in New Delhi ging werken en heb daar zelf vrijwilligerswerk gedaan voor Unicef. Als arts heb je tijdens je opleiding en specialisatie telkens tijdelijke plekken. Pieterjan heeft een vaste baan. Logisch dus dat ik met hem meega, en niet andersom.
Ondanks dat we verschillende carrières hebben, vinden we steeds de weg samen. Ik ben een jaar naar Amerika geweest. Dat gunde hij mij. Hij is een jaar naar Zweden geweest, dat gunde ik hem. Ik reken erop dat ik een baan vind in Brussel. Ik heb er alle vertrouwen in. Mocht het niet zo zijn, dan moeten we hier vertrekken. Dat hebben we afgesproken. Terug naar Nederland of ergens anders heen op de wereld waar vacatures zijn en ik niet weer een andere taal hoef te leren. Het is niet de bedoeling dat ik twintig jaar ergens naartoe heb gewerkt en het dan niet in de praktijk kan brengen.’

ALUMNI ACHTERAF

SERA VAN NOORT (38)

STUDIE > Geneeskunde 2004-2011 IS > boekverkoper bij Adr. Heinen in ’s-Hertogenbosch HUISHOUDEN > met Jeroen Alkema (35), RUG-alumnus Ba Biologie 2013 en Ma Gedrags- en Neurowetenschappen 2015
HUIS > rijtjeshuis Rosmalen INKOMEN > € 3150 bruto per maand o.b.v. 28 uur

ELISE VERHAGEN (39)

STUDIE > Geneeskunde inclusief promotie 2004-2012
IS > neonatoloog in between jobs HUISHOUDEN > met Pieterjan Rozenberg (39), RUG-alumnus Ba Internationale Betrekkingen en Internationale Organisatie 2006 en Ma Europees Recht 2008,
Viktor (3), Hanna (2), derde op komst HUIS > op compound – terrein voormalige bierbrouwerij –
in Brussel INKOMEN > momenteel 0, daarvoor
€ 7212 bruto per maand

De ene alumnus geneeskunde woont sinds kort in Brussel waar ze
haar Frans opvijzelt voor een nieuwe baan als neonatoloog. De andere
alumnus wilde het liefst Frans studeren maar werd dokter tegen
wil en dank. Zij werkt nu in een boekhandel.

‘In het tweede jaar in Groningen wist ik dat ik neonatoloog wilde worden. Fascinerend hoe je in veel gevallen een positieve invloed kunt hebben op een leventje dat op de intensive care begint. Het technische stuk vind ik een van de mooie dingen aan het vak. Er zijn nogal wat handelingen bij. Ik ben geen typische polikliniek-dokter die om de twintig minuten een andere patiënt ziet vanachter het bureau.
Twintig jaar heb ik er, met onderbrekingen, over gedaan mijn droom te bereiken. Sinds januari ben ik kinderarts-neonatoloog. En op zoek naar een baan.
Mijn man is diplomaat en sinds afgelopen zomer werkzaam bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de EU in Brussel. Ik zat in de slotfase van mijn subspecialisatie die ik volgde in het UMC in Amsterdam. Voor de laatste vier maanden van het traject kon ik terecht in het UZ van Brussel. Maar daar hadden ze geen extra persoon nodig voor een staffunctie. In Brussel zijn nog vijf andere ziekenhuizen met een neonatale intensive care-unit, allemaal Franstalig. Ik probeer nu – zwanger van onze derde – mijn Frans op te vijzelen.
Tot nu toe volg ik mijn man met wie ik samen ben sinds de middelbare school. Ik ging mee naar India toen hij twee jaar op de ambassade in New Delhi ging werken en heb daar zelf vrijwilligerswerk gedaan voor Unicef. Als arts heb je tijdens je opleiding en specialisatie telkens tijdelijke plekken. Pieterjan heeft een vaste baan. Logisch dus dat ik met hem meega, en niet andersom.
Ondanks dat we verschillende carrières hebben, vinden we steeds de weg samen. Ik ben een jaar naar Amerika geweest. Dat gunde hij mij. Hij is een jaar naar Zweden geweest, dat gunde ik hem. Ik reken erop dat ik een baan vind in Brussel. Ik heb er alle vertrouwen in. Mocht het niet zo zijn, dan moeten we hier vertrekken. Dat hebben we afgesproken. Terug naar Nederland of ergens anders heen op de wereld waar vacatures zijn en ik niet weer een andere taal hoef te leren. Het is niet de bedoeling dat ik twintig jaar ergens naartoe heb gewerkt en het dan niet in de praktijk kan brengen.’

TEKST ELLIS ELLENBROEK

‘Ik ben zeven jaar jeugdarts geweest bij GGD Fryslân. In 2018 viel ik uit met een burn-out. Ik begon met re-integreren tijdens corona, een gekke tijd om het werk weer op te pakken. Ik was nog niet zover de geneeskunde vaarwel te zeggen, dus ik heb nog een poosje bij de afdeling Milieu en Gezondheid gezeten. Eind 2021 kreeg mijn partner, die docent en onderzoeker biologie is, een baan in Enschede. Dat was voor mij het moment het roer om te gooien.
Het was een eer om dokter te zijn. Maar mijn droom is het nooit geweest. Ik wilde Frans studeren. Maar tijdens mijn middelbare school werd mijn moeder ziek en overleed. In die periode had ik niet het vertrouwen om te kiezen voor een studie met een onduidelijk toekomstperspectief. Ik kom uit een familie van artsen en tandartsen en zo werd het geneeskunde.
Toen ik stopte als arts lag alles open. Het had alle kanten op kunnen gaan. Na loopbaan-coaching besloot ik de boekhandel te proberen. Bij Broekhuis in Enschede hadden ze iemand nodig. Ik kreeg een nul-urencontract, dat vond ik prima, ik wilde vooral eerst binnenkomen. Ik heb veel geluk gehad dat ik het werd. Wekelijks krijgen ze meerdere sollicitaties binnen. Ik was met mijn achtergrond zeker geen vanzelfsprekende kandidaat.
Na anderhalf jaar kon ik mijn boeltje weer pakken, mijn vriend veranderde opnieuw van baan. Heel jammer dat ik afscheid moest nemen van Broekhuis, maar wel fijn dat ik via hen terecht kon in een boekenzaak in Den Bosch. Ik handel grote bestellingen af en doe voor de rest verkoop. Ik sta op non-fictie. Op termijn ga ik ook wat inkoop doen.
Het is leuk om met mensen te werken die van boeken houden. En ik houd ook van het fysieke, in beweging zijn. De rust om langere tijd achter een computer te werken heb ik niet. Niet meer of nooit gehad.
28 uur per week laat genoeg tijd over om zelf te lezen. Ik heb het meegekregen. Mijn moeder las heel veel. Bij mij raakte het tijdens de studie op de achtergrond, nu is het weer helemaal terug.’

ELISE VERHAGEN (39)

STUDIE > Geneeskunde inclusief promotie 2004-2012 IS > neonatoloog in between jobs HUISHOUDEN > met Pieterjan Rozenberg (39), RUG-alumnus Ba Internationale Betrekkingen en Internationale Organisatie 2006 en Ma Europees Recht 2008, Viktor (3), Hanna (2), derde op komst HUIS > op compound – terrein voormalige bierbrouwerij –
in Brussel INKOMEN > momenteel 0, daarvoor € 7212 bruto per maand

SERA VAN NOORT (38)

STUDIE > Geneeskunde 2004-2011
IS > boekverkoper bij Adr. Heinen in
’s-Hertogenbosch HUISHOUDEN > met Jeroen Alkema (35), RUG-alumnus Ba Biologie 2013 en Ma Gedrags- en Neurowetenschappen 2015
HUIS > rijtjeshuis Rosmalen INKOMEN >
€ 3150 bruto per maand o.b.v. 28 uur

ALUMNI ACHTERAF

De ene alumnus geneeskunde woont sinds kort in Brussel waar ze
haar Frans opvijzelt voor een nieuwe baan als neonatoloog. De andere
alumnus wilde het liefst Frans studeren maar werd dokter tegen
wil en dank. Zij werkt nu in een boekhandel.