‘Ik ben omdat wij zijn’
Na haar communicatieopleiding in Groningen vertrok Paula Weiland vrijwel meteen naar de Randstad, waar ze ging werken bij de gemeente Amsterdam: een droombaan voor een communicatieprofessional, maar na negen jaar verlangde ze naar iets anders. ‘Ik ben van nature nogal introvert en dan is werken in Amsterdam een uitdaging. Ik weet nog goed dat ik op het Leidseplein stond te bellen met mijn moeder en boven het kabaal van het verkeer en de sirenes probeerde uit te komen. Opeens wist ik dat ik weg moest van al die prikkels. Toen ik een vacature zag bij de gemeente Dronten, heb ik die kans met beide handen aangepakt.’
Het contrast tussen Amsterdam en Dronten was aanzienlijk, herinnert ze zich. ‘Het verschil in schaalgrootte is natuurlijk enorm. In Amsterdam ben je een piepklein radertje in een grote, logge machine, waar alles over veel schijven gaat en je eigen impact nihil is. Hier in Dronten heb ik de ruimte om te doen wat ik belangrijk vind voor de organisatie. Ik begon als communicatieadviseur en coördinator maar al snel ging ik me ongevraagd bemoeien met de organisatie zelf.’ Dat viel de toenmalige gemeentesecretaris ook op. ‘Zij vroeg me waar ik mezelf zag in mijn dromen en het resultaat was dat ik concernstrateeg werd.’
Dronten geeft je de ruimte
Dronten is een snelgroeiende gemeente in Flevoland. ‘Van oudsher is dit een gemeenschap van uit de klei getrokken polderpioniers die de boel met eigen handen hebben opgebouwd’, zegt Paula. ‘Die pioniersmentaliteit zit heel sterk in het DNA van onze inwoners, en dat zie je terug bij de mensen die voor de gemeente werken. Onze slogan is niet voor niets ‘Dronten geeft je de ruimte’. Tegelijkertijd komen we als gemeente in een nieuwe levensfase, waarin we geen pioniers meer zijn, maar een sprong naar volwassenheid moeten maken. Dat doen we door in te zetten op een grote professionaliseringsslag.’
Een van de grootste, zo niet de allergrootste, opgave voor Dronten betreft de woningbouw. ‘We willen samen met onze inwoners een samenleving bouwen. Dus niet alleen stenen stapelen en bouwen, bouwen, bouwen, maar heel bewust samen nadenken over deze opgave. Dat vergt een andere manier van denken over en kijken naar de leefomgeving van de inwoners. Zij kennen geen fysiek en sociaal domein en wij moeten dus leren om uit die domeinen te stappen naar die leefomgeving. Dat betekent dat we integraal moeten kijken naar de vraagstukken die op onze gemeente afkomen. Daarom zijn we begonnen met het opstellen van een Toekomstvisie, waarbij we samen met onze inwoners denken en dromen over het Dronten van 2050. Hoe leven we dan samen?’
Onderbouwing van onderbuikgevoelens
Met de blik strak op de ontwikkeling van haar gemeente gericht, realiseerde Paula zich dat ze behoefte had aan onderbouwing van haar ideeën en inzichten. ‘Ik deed en zei veel vanuit intuïtie. Ik zag wat er niet goed ging en voelde aan hoe het anders kon. Maar je kunt niet verwachten dat een organisatie verandert op basis van jouw onderbuikgevoelens. Je moet mensen meenemen in je verhaal.’ Daarom ging ze op zoek naar een opleiding die haar hierbij kon helpen en kwam ze terecht bij AOG School of Management. ‘De leergang Mens en Organisatieontwikkeling sprak me aan vanwege de aandacht voor de mens in een organisatie in combinatie met persoonlijk leiderschap en organisatieontwikkeling. Hoe bewegen mensen zich binnen een organisatie, hoe reageren ze op de doelen die jij voor ogen hebt, hoe draag je over wat je wilt bereiken op een manier die voor iedereen werkt? Daar wilde ik meer over weten.’
Go out there in the jungle!
Die eerste leergang bracht haar veel. ‘Het was een boeiende leerreis waarbij de modules mooi op elkaar aansluiten. Je krijgt elke keer nieuwe perspectieven mee: de ene keer van iemand uit het bedrijfsleven en de volgende keer van een hoogleraar filosofie. Juist daardoor leer je om goed te luisteren naar wat er speelt om je heen en weet je ook wanneer en hoe je je strategie gaandeweg kunt aanpassen. Je bent onderdeel van een groter geheel en dan helpt het niet om rigide vast te houden aan dat ene doel. Dan gaat het erom dat je accepteert dat de mensen in je organisatie er ook iets van vinden. En dat kan betekenen dat je je route aanpast of je strategie wijzigt. Een van de sprekers zei letterlijk: ‘Go out there in the jungle!’ Blijf dus niet achter je bureau zitten, maar loop rond en luister en kijk goed naar wat er gebeurt in je organisatie. Dan pas ontdek je wat het effect is van wat jij doet.’
Ze merkte ook dat ze met haar buikgevoelens vaak op de juiste weg zat. ‘Alles is al een keer bedacht en onderzocht. Wat ik voelde was vaak helemaal niet nieuw. Maar nu kan ik mijn intuïtie staven met wetenschappelijke modellen en theorieën. Als ik nu iets aanvoel, kan ik laten zien dat er literatuur over bestaat. En dat helpt!’
In de arena
Tijdens die eerste leergang nam ze een belangrijk besluit dat haar loopbaan drastisch heeft veranderd. ‘Bij het eindgesprek kreeg ik als feedback dat ik ben geworden wie ik al was. En dat klopt: ik heb ontdekt wat ik ten diepste belangrijk vind, wat mijn persoonlijke drijfveren zijn: binnen de organisatie maar ook in mijn persoonlijke leven. De vraag voor mij was toen: waar maak ik de grootste impact? Tijdens de leergang las ik een inspirerend citaat van Theodore Roosevelt. In het kort komt het neer op de vraag: heb je de moed om de arena in te stappen, waar je tien keer neergaat en gebutst en gehavend door knokt of blijf je kritiek leveren vanaf de zijlijn? Alsof het zo moest zijn kwam de vacature van teammanager Bestuursadvisering toen op mijn pad. Als concernstrateeg kan ik van alles vinden, maar als leidinggevende kan ik zelf echt iets doen. Dus ben ik als teammanager de arena ingestapt.’
Die stap is haar goed bevallen. Ze is zelfs begonnen aan een tweede leergang: Nieuw Leiderschap in Organisaties. ‘Ik ben nu zelf onderdeel van een groter geheel. Ik zit daar waar de mooie dingen gebeuren, waar de innovatie – de magie zeg maar – plaatsvindt. Ik merk dagelijks hoe belangrijk interactie met anderen is om tot waardevolle inzichten te komen. Dat lukt je niet vanuit een ivoren toren. Creëren doe je samen. Ik geloof sterk in de filosofie die Nelson Mandela naleefde: ‘Ik ben omdat wij zijn.’ Die filosofie draag ik elke dag mee en ik leef er ook naar. Je kunt wel grote veranderingen tot stand willen brengen, maar alles begint met kleine stapjes in een mensenleven. Daar maak je het verschil, want mensen gaan pas bewegen nadat ze die eerste kleine stappen hebben gezet. Dan pas zijn ze bereid om na te denken over die stip op de horizon. Daar begint de daadwerkelijke organisatieontwikkeling: niet bij grote, meeslepende strategieën, maar bij het verleggen van die kleine steentjes waardoor de stroom geleidelijk verandert.’
TEKST: MARJAN BROUWERS • FOTO: JEROEN VAN KOOTEN
Voor de liefde verhuisde ze naar Kampen en voor haar gemoedsrust verruilde ze haar werk bij de gemeente Amsterdam voor een loopbaan in Dronten. Inmiddels stuurt Paula Weiland twee teams aan en werkt ze met hart en ziel voor de inwoners van de gemeente Dronten. Door de twee leergangen die ze volgde bij AOG School of Management weet ze dat het wel goed zit met haar intuïtie en is ze geworden wie ze altijd al was: een verbinder die impact wil maken en daarom stap voor stap met anderen werkt aan veranderingen: ‘Elke dag weer bedenk ik welk steentje we gaan verleggen om samen de stroom iets bij te sturen.’
Mens en Organisatieontwikkeling
‘Ik ben omdat wij zijn’
Na haar communicatieopleiding in Groningen vertrok Paula Weiland vrijwel meteen naar de Randstad, waar ze ging werken bij de gemeente Amsterdam: een droombaan voor een communicatieprofessional, maar na negen jaar verlangde ze naar iets anders. ‘Ik ben van nature nogal introvert en dan is werken in Amsterdam een uitdaging. Ik weet nog goed dat ik op het Leidseplein stond te bellen met mijn moeder en boven het kabaal van het verkeer en de sirenes probeerde uit te komen. Opeens wist ik dat ik weg moest van al die prikkels. Toen ik een vacature zag bij de gemeente Dronten, heb ik die kans met beide handen aangepakt.’
Het contrast tussen Amsterdam en Dronten was aanzienlijk, herinnert ze zich. ‘Het verschil in schaalgrootte is natuurlijk enorm. In Amsterdam ben je een piepklein radertje in een grote, logge machine, waar alles over veel schijven gaat en je eigen impact nihil is. Hier in Dronten heb ik de ruimte om te doen wat ik belangrijk vind voor de organisatie. Ik begon als communicatieadviseur en coördinator maar al snel ging ik me ongevraagd bemoeien met de organisatie zelf.’ Dat viel de toenmalige gemeentesecretaris ook op. ‘Zij vroeg me waar ik mezelf zag in mijn dromen en het resultaat was dat ik concernstrateeg werd.’
Dronten geeft je de ruimte
Dronten is een snelgroeiende gemeente in Flevoland. ‘Van oudsher is dit een gemeenschap van uit de klei getrokken polderpioniers die de boel met eigen handen hebben opgebouwd’, zegt Paula. ‘Die pioniersmentaliteit zit heel sterk in het DNA van onze inwoners, en dat zie je terug bij de mensen die voor de gemeente werken. Onze slogan is niet voor niets ‘Dronten geeft je de ruimte’. Tegelijkertijd komen we als gemeente in een nieuwe levensfase, waarin we geen pioniers meer zijn, maar een sprong naar volwassenheid moeten maken. Dat doen we door in te zetten op een grote professionaliseringsslag.’
Een van de grootste, zo niet de allergrootste, opgave voor Dronten betreft de woningbouw. ‘We willen samen met onze inwoners een samenleving bouwen. Dus niet alleen stenen stapelen en bouwen, bouwen, bouwen, maar heel bewust samen nadenken over deze opgave. Dat vergt een andere manier van denken over en kijken naar de leefomgeving van de inwoners. Zij kennen geen fysiek en sociaal domein en wij moeten dus leren om uit die domeinen te stappen naar die leefomgeving. Dat betekent dat we integraal moeten kijken naar de vraagstukken die op onze gemeente afkomen. Daarom zijn we begonnen met het opstellen van een Toekomstvisie, waarbij we samen met onze inwoners denken en dromen over het Dronten van 2050. Hoe leven we dan samen?’
Onderbouwing van onderbuikgevoelens
Met de blik strak op de ontwikkeling van haar gemeente gericht, realiseerde Paula zich dat ze behoefte had aan onderbouwing van haar ideeën en inzichten. ‘Ik deed en zei veel vanuit intuïtie. Ik zag wat er niet goed ging en voelde aan hoe het anders kon. Maar je kunt niet verwachten dat een organisatie verandert op basis van jouw onderbuikgevoelens. Je moet mensen meenemen in je verhaal.’ Daarom ging ze op zoek naar een opleiding die haar hierbij kon helpen en kwam ze terecht bij AOG School of Management. ‘De leergang Mens en Organisatieontwikkeling sprak me aan vanwege de aandacht voor de mens in een organisatie in combinatie met persoonlijk leiderschap en organisatieontwikkeling. Hoe bewegen mensen zich binnen een organisatie, hoe reageren ze op de doelen die jij voor ogen hebt, hoe draag je over wat je wilt bereiken op een manier die voor iedereen werkt? Daar wilde ik meer over weten.’
Go out there in the jungle!
Die eerste leergang bracht haar veel. ‘Het was een boeiende leerreis waarbij de modules mooi op elkaar aansluiten. Je krijgt elke keer nieuwe perspectieven mee: de ene keer van iemand uit het bedrijfsleven en de volgende keer van een hoogleraar filosofie. Juist daardoor leer je om goed te luisteren naar wat er speelt om je heen en weet je ook wanneer en hoe je je strategie gaandeweg kunt aanpassen. Je bent onderdeel van een groter geheel en dan helpt het niet om rigide vast te houden aan dat ene doel. Dan gaat het erom dat je accepteert dat de mensen in je organisatie er ook iets van vinden. En dat kan betekenen dat je je route aanpast of je strategie wijzigt. Een van de sprekers zei letterlijk: ‘Go out there in the jungle!’ Blijf dus niet achter je bureau zitten, maar loop rond en luister en kijk goed naar wat er gebeurt in je organisatie. Dan pas ontdek je wat het effect is van wat jij doet.’
Ze merkte ook dat ze met haar buikgevoelens vaak op de juiste weg zat. ‘Alles is al een keer bedacht en onderzocht. Wat ik voelde was vaak helemaal niet nieuw. Maar nu kan ik mijn intuïtie staven met wetenschappelijke modellen en theorieën. Als ik nu iets aanvoel, kan ik laten zien dat er literatuur over bestaat. En dat helpt!’
In de arena
Tijdens die eerste leergang nam ze een belangrijk besluit dat haar loopbaan drastisch heeft veranderd. ‘Bij het eindgesprek kreeg ik als feedback dat ik ben geworden wie ik al was. En dat klopt: ik heb ontdekt wat ik ten diepste belangrijk vind, wat mijn persoonlijke drijfveren zijn: binnen de organisatie maar ook in mijn persoonlijke leven. De vraag voor mij was toen: waar maak ik de grootste impact? Tijdens de leergang las ik een inspirerend citaat van Theodore Roosevelt. In het kort komt het neer op de vraag: heb je de moed om de arena in te stappen, waar je tien keer neergaat en gebutst en gehavend door knokt of blijf je kritiek leveren vanaf de zijlijn? Alsof het zo moest zijn kwam de vacature van teammanager Bestuursadvisering toen op mijn pad. Als concernstrateeg kan ik van alles vinden, maar als leidinggevende kan ik zelf echt iets doen. Dus ben ik als teammanager de arena ingestapt.’
Die stap is haar goed bevallen. Ze is zelfs begonnen aan een tweede leergang: Nieuw Leiderschap in Organisaties. ‘Ik ben nu zelf onderdeel van een groter geheel. Ik zit daar waar de mooie dingen gebeuren, waar de innovatie – de magie zeg maar – plaatsvindt. Ik merk dagelijks hoe belangrijk interactie met anderen is om tot waardevolle inzichten te komen. Dat lukt je niet vanuit een ivoren toren. Creëren doe je samen. Ik geloof sterk in de filosofie die Nelson Mandela naleefde: ‘Ik ben omdat wij zijn.’ Die filosofie draag ik elke dag mee en ik leef er ook naar. Je kunt wel grote veranderingen tot stand willen brengen, maar alles begint met kleine stapjes in een mensenleven. Daar maak je het verschil, want mensen gaan pas bewegen nadat ze die eerste kleine stappen hebben gezet. Dan pas zijn ze bereid om na te denken over die stip op de horizon. Daar begint de daadwerkelijke organisatieontwikkeling: niet bij grote, meeslepende strategieën, maar bij het verleggen van die kleine steentjes waardoor de stroom geleidelijk verandert.’
Voor de liefde verhuisde ze naar Kampen en voor haar gemoedsrust verruilde ze haar werk bij de gemeente Amsterdam voor een loopbaan in Dronten. Inmiddels stuurt Paula Weiland twee teams aan en werkt ze met hart en ziel voor de inwoners van de gemeente Dronten. Door de twee leergangen die ze volgde bij AOG School of Management weet ze dat het wel goed zit met haar intuïtie en is ze geworden wie ze altijd al was: een verbinder die impact wil maken en daarom stap voor stap met anderen werkt aan veranderingen: ‘Elke dag weer bedenk ik welk steentje we gaan verleggen om samen de stroom iets bij te sturen.’
TEKST: MARJAN BROUWERS • FOTO: JEROEN VAN KOOTEN