‘Op de middelbare school wist ik al dat ik het onderwijs in wilde. Heerlijk, kinderen dingen uitleggen. Wiskunde was een middel. Direct na mijn studie werd ik docent op het Gymnasium Apeldoorn. Ik heb er vijfendertig jaar een toptijd gehad. De laatste elf jaar zat ik in de schoolleiding, op het laatst stond ik niet meer voor de klas. In 2022 kwam er een interimmer in het bestuur van de Stichting Veluwse Onderwijsgroep waar Gymnasium Apeldoorn onder valt. Hij en ik hadden geen goede klik. Kan gebeuren. We hebben besloten om uit elkaar te gaan. Met de meivakantie 2022 trok ik voor het laatst de deur van de school achter me dicht.

Het was een lastige periode, maar ik zette de knop om. Ik was er met een prima vaststellingsovereenkomst uitgekomen. En ik ben niet het type dat huilend in een hoekje van de bank gaat zitten. Met een collega ben ik voor mezelf begonnen. Een huiswerkinstituut, Lef in Leren. Wij leren scholieren hoe ze moeten leren. Dat het maken van samenvattingen bijvoorbeeld geen zin heeft. Leerlingen maken samenvattingen die langer zijn dan het boek. Ze pakken een arceerstift en maken er een kleurplaat van. Compleet zinloos. Begin eerst eens op een andere manier te lezen. We helpen niet alleen met wiskunde, maar ook met Frans, geschiedenis, aardrijkskunde of welk vak dan ook. Leerstrategieën staan los van het vak.

We zitten vol en zijn al verhuisd naar een grotere ruimte. Wij hadden een naam opgebouwd op school en in Apeldoorn, ouders weten ons vrij snel te vinden. Sommige kinderen willen niet meer weg. Die willen bij ons hun huiswerk blijven maken omdat ze thuis minder geconcentreerd zijn.

Naast Lef in Leren heb ik een wiskunde-trainingscentrum opgericht, voor bijles en examentrainingen. Ik laat me ook inhuren voor korte vervangingen als docent en als begeleider van de wiskundesectie, om tot een betere kwaliteit te komen.

Ik was ervan overtuigd dat ik mijn pensioen zou halen op het Apeldoorns Gymnasium. Het was mijn school. Mijn tweede huis. Maar ik zeg nu: Die situatie daar had me tien jaar eerder moeten overkomen. Ik ben weer terug bij waarom ik voor het onderwijs koos: leerlingen vooruithelpen.’

‘Op de kleuterschool wist ik al wat ik later wilde studeren! Mijn slimme grote broer in het stapelbed boven mij leerde me van alles over rekenen. Ik zou wiskundige worden. Zo klaar als een klontje. Maar toen ik een jaar in de automatisering had gewerkt, liet ik mijn gedachten eens gaan over hoe ik de rest van mijn werkzame leven wilde besteden. De wens om dominee te zijn kwam in mij op. Een totaal nieuw idee. Ik durfde het haast niet aan mijn vrouw te vertellen.

Ik was bij uitstek een bèta, als theoloog moet je talen leren. De vraag was of ik het zou kunnen. Met een zoontje van twee ontslag nemen, was een grote stap. In mijn vrije tijd ben ik cursussen Grieks en Latijn gaan doen, om te proberen. Het ging goed en ik had er aardigheid in, ik durfde de stap naar de theologiestudie te wagen. Zeven jaar opnieuw studeren. Voor mij was het één groot feest.

In die tweede studietijd kregen we er drie kinderen bij. Van werken kwam bij mijn vrouw, die verpleegkundige is, niet veel terecht. We deden het met heel weinig. Dat vonden wij sport. Gelukkig werden we wel financieel ondersteund door de Nederlandse Gereformeerde Kerken.

Wapenveld is mijn vierde gemeente. Ik heb meer gemeenten aan de deur gehad die mij als predikant wilden. Ik kan aardig preken en dan ben je veelgevraagd. Maar ik zal niet nogmaals ergens anders worden beroepen. Eind 2020 kreeg ik te horen dat ik lijd aan de ziekte van Kahler en een beperkte levensverwachting heb. Mijn ziekte gaf mij een boost om het boek af te maken waar ik al jaren mee rondliep.

In Het verhaal van de Bijbel vertel ik in eenvoudige taal de Bijbel na, het belangrijkste boek van de hele wereld. Ik denk dat ik velen een dienst bewijs door het beknopt na te vertellen. Inmiddels is er een vierde druk van Het verhaal van de Bijbel.

Mijn dochter Marjan, die taalkunde gestudeerd heeft aan de RUG, heeft aan mijn boek meegewerkt, fantastisch om samen te doen. Als je nog maar kort te leven hebt, wil je quality time met elk van je kinderen. Dit was voor ons echt quality time.’

ERWIN HUDEPOHL (60)

STUDIE > wiskunde 1982-1987
IS > oprichter en eigenaar van een trainingscentrum wiskunde en van een huiswerkinstituut HUISHOUDEN > met partner Rosalien (37) en zoon Benjamin (3), drie volwassen zoons uit een eerdere relatie en een kleindochter
HUIS > tussenwoning Apeldoorn
INKOMEN > € 110.000 winst uit
onderneming (2024)
WWW > hudepohl-wtc.nl en
www.lef-in-leren.nl

ERIK DWARSHUIS (56)

STUDIE > wiskunde 1986-1990, theologie aan de Theologische Universiteit Kampen 1993-1999
IS > predikant Nederlandse Gereformeerde Kerken in Wapenveld HUISHOUDEN > getrouwd met Christine,
vijf uitwonende kinderen tussen de
35 en 23, zeven kleinkinderen HUIS >
2-onder-1-kap in Wapenveld,
nabij bossen en de IJssel
INKOMEN > € 6500 bruto per maand
WWW > hetverhaalvandebijbel.nl

De ene wiskundige was ervan overtuigd dat hij zijn pensioen zou halen als gymnasiumdocent op de school waar hij vijfendertig jaar werkte. Maar zo ging het niet. De andere wiskundige ontdekte na twee jaar werken met computers wat hij eigenlijk wilde worden: dominee!