‘In een advertentie in Boekblad, het vakblad voor de boekenbranche, vroeg Athenaeum Boekhandel in Amsterdam een filosoof voor de afdeling filosofie en kunst. Ik was zo enthousiast dat ik “morgen’’ zei toen ze vroegen wanneer ik kon beginnen. Dat was overdreven, ik had nog niet eens woonruimte. Ik was net afgestudeerd en woonde nog in Groningen. De eerste tijd kon ik terecht in het souterrain van het appartement dat de vader van een vriendin van me net gekocht had aan de Herengracht. Ik wilde liever niet in een kelder wonen, en kreeg gelukkig al snel een bejaardenwoninkje in Noord, waar geen bejaarde wilde wonen.

Werkelijk nooit gedacht dat ik nog eens als filosoof achterop Broerstraat 5 zou staan! Ik was boekhandelaar geworden en dacht dat ik daarmee af was gedreven van de filosofie. Maar toen ik ging schrijven is de filosofie er toch weer ingeslopen. Mijn schrijven beschouw ik als hardop nadenken, en op papier van gedachten veranderen. Daarmee bedrijf ik, geloof ik, toch wel filosofie. Wetenschappelijke pretenties heb ik niet. Ik hoef niet geciteerd te worden.

Bij Athenaeum kwam ik in aanraking met mensen van Filosofie Magazine, zo ben ik erin gerold. In 2002, mijn vrouw en ik begonnen aan kinderen, heb ik opgezegd bij Atheneum. Ik werd huisman en parttime essayist.

Ik publiceer over alles wat met wonen te maken heeft. Dat begon met een beschouwing in Trouw, over het frappante feit dat de meeste van mijn, tot nu veertien, verhuizingen naar een rijtjeshuis waren. In 2014 verscheen mijn boek Kleine filosofie van het rijtjeshuis. Volgend jaar komt mijn derde boek uit over ommetjes.

Misschien dat ik na het ommetjesboek iets met stations ga doen. Ik heb nog steeds de oerverbazing dat ik kan schrijven over iets dat zo dichtbij staat. Dat is nog steeds de lol ervan.

Mijn vrouw is kostwinner, dat levert mij een luxepositie op, besef ik. Ergens sluimert wel de wens van ergens een of twee dagen een vaste aanstelling. Liefst als docent. Soms solliciteer ik, maar dan zijn er zwaargewichten die ze boven mij verkiezen. Ik ben er, als ik eerlijk ben, niet rouwig om dat het dan niet doorgaat.’

‘Ik heb me vroeger zo’n zorgen gemaakt om studiekeuze en toekomst. En in de praktijk is het allemaal zo makkelijk. Tegen jonge mensen die dit lezen zou ik willen zeggen: Gewoon doen waar je zin in hebt. Als je het niet leuk vindt, ga je wat anders doen. Ik vind mezelf eens in de zoveel tijd opnieuw uit.

Tijdens mijn studie werkte ik bij de toenmalige boekhandel Scholtens Wristers. Ik werd er na mijn afstuderen fulltime assistent-bedrijfsleider. Ik houd van boeken, maar verkopen was volkomen nieuw. Leidinggeven vond ik ook verschrikkelijk spannend, daar ben ik ook nooit heel goed in geworden. Ik maakte veel roosters en zag een advertentie van een bedrijf in Amsterdam, Déhora, dat planners detacheert bij continubedrijven, in welke branche dan ook. Roosters maken is een specifiek kunstje, er komt een hoop wetgeving en puzzelarij bij kijken. Ik bleek er goed in.

Ik ging in Amsterdam op kamers en liet mijn vriend en hond in Groningen. Later kon ik gelukkig vanuit Groningen werken. Al met al heb ik bijna twintig jaar in de planning gezeten. Ik dwarrelde omhoog, ben ook nog manager en consultant geweest, maar terugkijkend had ik eerder moeten stoppen.

Toen corona zo’n beetje voorbij was nam ik een sabbatical. Ik ging wandelen door Nederland. In mijn eentje. Mijn hoofd liep leeg tijdens mijn tochten en er kwam niks voor terug. Ik heb precies één gedachte gevormd over mijn toekomst en dat was toen ik een boer zag die bezig was hooi om te schudden. Ik realiseerde me: Buiten werken bestaat ook! Ik hoef niet per se op een kantoor te zitten. Thuisgekomen ontdekte ik een avondopleiding hovenier die een week later begon.

Ik solliciteerde me suf voor een baan in het groen. Ik was nou niet bepaald een doorsnee kandidaat. Iemand in Friesland die milieuvriendelijk Reuzenberenklauw en Japanse duizendknoop bestreed, wilde me wel aannemen. Inmiddels zit ik, via een uitzendbureau, bij Donker Groen en het bevalt fantastisch. Ik ben de hele dag buiten. Aan het eind van een werkdag ben ik fysiek moe, lekker, ik hoef niet meer te sporten. Spierballen beginnen te komen, brede schouders zullen er op mijn leeftijd wel niet meer in zitten.’

PIETER HOEXUM (55)

STUDIE > filosofie van 1991-1995, daarvoor Kunstacademie ArtEZ (1986-1991), richting monumentale vormgeving IS > essayist HUISHOUDEN > getrouwd met Petra Simonsma (56), RUG-alumna bewegingswetenschappen; dochters Dorien (21) en
Ida (19) HUIS > hoekhuis op woonerf in buitenwijk van Voorschoten INKOMEN > 15.000 tot 20.000 euro bruto, voornamelijk beurzen van het Nederlands Letterfonds en het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie

ANKE HUIZENGA (55)

STUDIE > filosofie van 1986 tot 1997, met tussendoor een half jaar Nederlands IS > hovenier bij Donker Groen HUISHOUDEN > met Durk Kloosterman (59) die enige tijd scheikunde aan de RUG studeerde en werkt in eetcafé De Smederij HUIS > begane-grondwoning in de Plantsoenbuurt Groningen INKOMEN > scharrelde
als uitzendhovenier in 2022 14.914 euro bruto bij
elkaar, 2023 wordt beter

De ene alumnus filosofie had nooit gedacht dat hij nog eens als
filosoof achterop Broerstraat 5 zou staan, de andere filosoof kon
niet bevroeden dat ze om zou zwaaien naar hovenier en nu
plantsoenen schoffelt.