Toen Salome Janelidze net in Groningen was, had ze het altijd koud. In Georgië is het veel warmer, en dan wordt er in gebouwen ook nog eens tot een hogere temperatuur gestookt. ‘Dat was echt wennen. Gelukkig was de bibliotheek een fijne plek, ik ging erheen om op te warmen.’

Het is toeval, dat ze juist hiermee als nieuwkomer worstelde, terwijl ze naar Groningen kwam om het energierecht te bestuderen. ‘Ik had gehoord dat het onderwijs in Groningen op dit gebied heel goed was. En dat bleek ook het geval. Ik heb heel veel over Europese energiewetgeving geleerd.’

Dat kwam bij terugkeer in Georgië goed van pas. ‘Ik had geluk, toen ik me weer in Tbilisi vestigde, had Georgië net het associatieverdrag met de Europese Unie getekend. Om te kunnen toetreden, moesten Georgische wetten meer op de Europese wetten gaan lijken. En daar had ik nu net veel verstand van. Waarschijnlijk kon ik daarom direct aan de slag bij de Georgische energie-autoriteit.’

Inmiddels is ze al aan haar volgende baan bezig. En dat komt ook een beetje door Groningen. ‘Ik heb zo’n heerlijke tijd gehad, met mijn medestudenten, studeren in het park en docenten die ons uitdaagden om kritisch te denken, dat ik mijn studententijd echt miste. Ik heb daarom besloten om tóch weer naar de universiteit te gaan, voor een PhD.’ Ze bekijkt nog steeds hoe de Georgische energiewetten aan de Europese kunnen worden aangepast, maar nu voor een internationale organisatie met een kantoor in Tbilisi.

In Europa worden energiediscussies op dit moment gedomineerd door de oorlog in Oekraïne: hoe kunnen we zonder Russisch gas en olie? Georgië is een direct buurland van Rusland, maar toch speelt dat in haar werkgebied minder, vertelt Janelidze. ‘Wij halen ons gas uit Azerbeidzjan. Dat maakt alles toch een stuk makkelijker. We hebben wel te maken met indirecte effecten, zo zijn de prijzen in Turkije flink gestegen.’

Behalve met de kou, had Janelidze ook moeite met het vele fietsen in Groningen, ze houdt er niet van. In Tbilisi gaat ze dus ook niet op de fiets naar haar werk. ‘Het wordt nu wel meer en meer gepromoot, maar Tbilisi is er de stad niet naar. De stad is heel heuvelachtig en er is veel meer verkeer. Geen plek om te fietsen.’

Ze verwonderde zich over de Nederlandse eetgewoonten. Dat Nederlanders twee keer per dag brood met kaas eten, terwijl er ook zo veel lekkerder opties zijn. Dat is in Georgië ondenkbaar, zegt ze. En begrijpelijk: Khinkali, een soort noedels gevuld met vlees, paddenstoelen of kaas, zijn internationaal vermaard, en dat is maar een van de vele hoogtepunten uit de Georgische keuken.

De koffie in de Groninger tentamenhal is van een ander kaliber. Toch mijmert ze daar nog wel eens over. ‘Mijn mooiste herinnering is vlak na een examen. Ik kon daar enorm over stressen, nachten doorleren. En als het dan voorbij was, mijn eerste kopje koffie met mijn mede-studenten… wat was dat heerlijk.’

GEORGIË

TBILISI

SALOME JANELIDZE