Na deze zomer is het zover: dan neem ik afscheid als rector magnificus van onze mooie universiteit. Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet. Sommige mensen zouden daar knap nerveus van worden, maar ik niet. Ik houd van verandering en zie het als een uitdaging om op zoek te gaan naar een nieuw doel in mijn leven. Ik verlaat deze rol als rector, maar als alumna blijf ik uiteraard verbonden aan de universiteit. Alumnus blijf je je hele leven!

OPGETEKEND DOOR MARJAN BROUWERS

Verbinding is een van mijn overkoepelende thema’s geweest. Daarom ben ik er zo trots op dat het is gelukt om de vier Schools voor Wetenschap en Samenleving op te richten en het House of Connections vorm te geven. We laten zo zien dat we een toekomstgerichte universiteit willen zijn met impact op de maatschappij. Een universiteit die jonge mensen aflevert voor banen die nog niet bestaan: de alumni van morgen die over grenzen kijken, interdisciplinair werken, leren en onderzoeken en hebben geleerd om te gaan met onzekerheden. Een academische gemeenschap die zich richt op zowel fundamenteel onderzoek als onderzoek waarmee we impact hebben op onze maatschappij. Een prachtig voorbeeld is de manier waarop we als Groningen met ons Lifelines-programma bijdragen aan onderzoek naar de langetermijneffecten van post-covid. Zo maken we de wereld een stukje beter en dragen we bij aan al die grote maatschappelijke transformaties van nu.

Die toekomst moet ook inclusiever worden dan vier jaar geleden. Toen ik rector werd vond ik het soms vervelend dat zo vaak werd benoemd dat ik de eerste vrouw was op deze positie aan de RUG. Ik realiseerde me later pas hoe belangrijk het is om een rolmodel te zijn. Zo is het inmiddels ondenkbaar dat een college van bestuur alleen uit mannen bestaat. Nu ga ik uiteraard niet over mijn opvolger, maar juist vanwege de inclusiviteit ben ik persoonlijk blij dat de RUG opnieuw een vrouwelijke rector heeft benoemd.


Hoewel mijn eerste periode werd gedomineerd door de gevolgen van corona, kijk ik liever terug op wat ik heb bijgedragen aan de universiteit van de toekomst: de Aletta Jacobs leerstoelen, Ruggesteun en de Groningen Teaching Academy bijvoorbeeld. En natuurlijk de muurschilderingen! Ik heb ook volop genoten van de keren dat ik het academisch jaar mocht openen. Vooral toen dat weer kon in de Martinikerk in gezelschap van al die studenten, hoogleraren, medewerkers en relaties.

Op 1 september mag ik die plechtigheid voor het laatst als rector leiden. We combineren de opening met de rectoraatsoverdracht en mijn afscheid. Een breuk met de eeuwenoude traditie om de opening te doen op de eerste maandag van september, zodat de rectoren uit het hele land erbij kunnen zijn. Stiekem vind ik het erg leuk om die opening een keer op een andere dag te doen: vrijdag is toch een veel leukere dag voor een feest dan maandag. We trappen dan ook het lustrumjaar af. De opening staat in het teken van imagination en de lustrumweek in mei 2024 heeft making connections als thema. Twee thema’s die mij zeer aanspreken. Om verder te komen, die onbekende toekomst tegemoet, heb je zowel verbeelding, verwondering en verbinding nodig. Dat geldt ook voor mij: wie weet wat die toekomst mij gaat brengen. Ik kijk ernaar uit om de wijde wereld weer in te trekken. Vrij, en blijvend verbonden met de RUG.

Cisca Wijmenga rector magnificus